Aanwijzingen tijdens en vlak na de zwangerschap

In een ideale wereld werden er tijdens de zwangerschap een aantal echo’s gemaakt waarbij in het begin van de zwangerschap meer dan 1 vruchtzak zichtbaar was of zelfs een 2^de embryo. Als in een later stadium die vruchtzak of die embryo niet meer zichtbaar zijn, is het direct duidelijk dat de moeder een kindje verloren heeft. Mogelijk krijgt de moeder daar te horen dat dit wel vaker voorkomt en dat het onschadelijk is voor de moeder en haar toekomstige baby. In realiteit is het echter een totaal ander verhaal. Zelfs al zijn de hersenen van die overlevende embryo of foetus nog niet voldoende ontwikkeld, zal deze levens veranderende gebeurtenis zich opslaan in het celgeheugen van uw lichaam. Er is na de geboorte misschien geen bewuste herinnering aanwezig maar het onderbewustzijn weet dit wel.

De realiteit is echter zo dat veel alleen geboren tweelingen pas op latere leeftijd te weten komen dat ze een alleen geboren tweeling zijn. Ze stammen uit een tijd toen er nog een echografieën gemaakt werden waarop mogelijk te zijn was dat ze samen met hun tweelinghelft in de baarmoeder zaten.

Als er geen echografieën gemaakt werden, is het vanuit medisch standpunt heel moeilijk om zwart op wit te bewijzen dat u een alleen geboren tweeling bent. Maar er zijn wel een paar dingen die erop kunnen wijzen dat u dat bent.

De meest voor de hand liggende is de moeder die al vroeg in de zwangerschap een bloeding krijgt. Zo’n bloeding wijst normaal gezien op een miskraam maar als ze dan een echografie laat doen blijkt dat alles in orde is dat haar kindje gezond en wel in de baarmoeder zit. Deze bloeding wijst dan waarschijnlijk op het verlies van de andere embryo.

Vaak doet er zich helemaal geen bloeding voor maar voelt de moeder wel dat er iets niet in orde is:

• Opeens sterk misselijk worden na een periode zonder klachten
• Plots een emotionele dip of rouwgevoelens zonder dat daar een directe aanleiding voor is
• Het gevoel “iets” of “iemand” kwijt te zijn
• Verlies van contact met de baby na een periode van levendige verbinding

U als moeder luister naar uw lichaam. Uw lichaam weet het. Hopelijk was na de bevalling alles ok, maar mogelijk had u het gevoel alsof er nog een kindje moest zijn. Of had u een sterk gevoel van leegte, gemis of een onverklaarbare rouw.

Ook het verloop van de geboorte zelf kan wijzen op het verlies van een tweelinghelft. Stuitliggingen komen vaker voor bij alleen geboren tweelingen. Of een moeizame geboorte omdat de baby precies niet geboren wil worden. Ook een vroeggeboorte en laag geboortegewicht kunnen duiden op een alleen geboren tweeling.

Na geboorte kan de placenta aanwijzingen vertonen van een alleen geboren tweeling. Heeft die een opvallend lange navelstreng of knopen dan kan dit wijzen op eerdere verstrengeling met een tweede kindje. Soms vindt men in de placenta een “knobbel”. Dat is dan de afgestorven tweelinghelft die geabsorbeerd werd. Het probleem is dat dit meestal niet gemeld werd aan de moeder want “wat niet weet niet deert”. Die is net zo blij met haar pas geboren kindje. Waarom zou je die verdriet doen door te melden dat een kindje – waarvan ze zelfs niet wist dat het bestond – gestorven is.

Ook het gedrag van de baby kan duiden op het feit dat die in de baarmoeder een broertje of zusje verloren heeft:

• De baby komt ter wereld met veel verdriet, of is ongewoon stil
• Overmatig huilen zonder lichamelijke oorzaak.
• De baby lijkt snel getriggerd of raakt snel overstuur.
• Moeilijk slapen of onrust bij het alleen zijn (verlatingsangst).
• Het kindje dat in de eerste weken naar iets “kijkt” of “reageert” dat er niet (meer) is.

In mijn geval heeft mijn moeder nooit een bloeding gehad. Ik weet wel dat toen ze van mij in verwachting was ze 9 maanden ziek geweest is. Na de bevalling kreeg ze een postnatale depressie.

Ik ben zelfs 2 dagen eerder geboren dan uitgerekend. Niet omdat de bevalling spontaan begon, maar omdat ze in gang gezet is. Na 9 maanden ziek zijn, was mijn ma helemaal op. Dus tijd of niet mijn tijd om op deze aarde te verschijnen was aangebroken.

Ik weet niet hoe de bevalling verlopen is. Misschien was het hier geen moeizame geboorte, maar zeker een moeizame zwangerschap.

Vragen die ik me nu stel:

• Ik ben een boerenzoon. Mijn ouders kweekten toen witlof. Mij ma werd op een gegeven moment super allergisch aan witlof. Ze denken dat die allergie ontstaan is tijdens de zwangerschap zonder dat ze zich daar toen van bewust was en dat ze daarom zo vaak ziek was. Mocht u vertrouwd zijn met de Germaanse geneeskunde dan weet u dat de ziektes veroorzaakt kunnen worden door onderliggende trauma’s. Dus mijn ma die 9 maanden ziek was heeft dat iets te maken met mijn ongeboren tweelingboer?
  
  
• Een NEI sessie wees uit dat mijn tweeling broer in de 10^de week van de zwangerschap overleden is. Dan zit daar in de baarmoeder een dood vruchtje. Dat wordt afgestoten/geabsorbeerd door het lichaam van de moeder. Was dit wat het vele ziek zijn veroorzaakte?
  
  
• Een belangrijke aanwijzing voor mij is de postnatale depressie. Ik weet dat veel vrouwen daarmee te maken krijgen doordat hun hormoonhuishouding helemaal ontregeld is. Maar werd hier de postnatale depressie misschien veroorzaakt doordat mijn ma onbewust wist dat ze een kindje verloren had?

Het zijn vragen waar ik nooit een antwoord op ga krijgen.

Als u vermoed dat u een alleen geboren tweeling bent, gaat u best eens met uw moeder praten om die een aantal vragen te stellen. Na wat u hier gelezen hebt, weet u perfect wat de vragen zijn die u moet stellen.